Pepite op de Petite Aiguille Verte

Wed, 04/05/2017 - 13:26 - basv

Vincent Perrin en ik zijn een paar dagen geleden naar Chamonix afgereisd voor een klimtrip van twee weken. Je kan momenteel bijna nergens in ijsklimmen in de Alpen, maar de vakantie was nou eenmaal gepland en we moeten er het beste van maken.  Pepite, een korte mixed route op 10 minuten lopen van de kabelbaan, leek ons een leuke inklimtocht. Als er geen ijs is, kan je het beste maar zo goed mogelijk trainen met rotsklimmen op stijgijzers. 

Om goed te acclimatiseren voor verdere trips besluiten we bij het topstation Grand Montets te bivakkeren. We mogen in het verwarmde damestoilet overnachten, maar echt lekker slapen doen we niet door de herrie en het felle licht. De volgende ochtend lopen we rustig naar de route toe. Maar we krijgen al gauw twijfels waar we moeten beginnen. De twee beschrijvingen met foto’s geven  maar weinig duidelijkheid. Uiteindelijk lopen we een stuk naar onder voor overzicht en zetten we mobiel internet aan.  We vinden gelukkig een topo van een paar Nederlandse jongens en we zien al gauw waar de route loopt.

Het is stralend weer en we krijgen het warm. Het sporen gaat best zwaar door de verse sneeuw die vannacht is gevallen. Ik probeer op verschillende plekken tevergeefs over de randspleet te komen en ik zak zelfs een keer erdoorheen. Gelukkig sta ik na een halve meter alweer stil en zit ik aan touw. Helemaal links zit de beste plek en dan kunnen we echt starten. De eerste lengte is leuk klimmen. Vincent klimt hem voor, leuk mixed met afwisselende passages. Er zit nul ijs in de route dus het is een kwestie van goed op je voeten staan en haken met de bijlen. De volgende lengte is voor mij. Ik moet steeds de sneeuw uit de cracks wegschrapen om bijlplaatsingen te vinden. Het is tricky klimmen, maar ik kan steeds goed staan en ik kan voldoende zekeringen kwijt. Stand!

Boven me doemt een grote schoorsteen op. Vincent gaat er vol goede moed in. Hij plaatst een ongelukkig geplaatste rode cam en klimt dan steady door het lastige stuk heen. Er schijnt soms ijs in te zetten, maar komen we niet verder dan een hoop gekras op de rots. Ook leuk. Dan mag ik naklimmen. Helaas krijg ik de gloednieuwe rode BD ultralight cam er niet uit. Ik ben in het touw gaan hangen en ik heb met mijn ijsbijl er op gehamerd, maar hij zit muurvast. Balen, maar zo gaat het soms.  

Het is nu nog een kwestie van de route uitklimmen. De poedersneeuw klimt niet zo lekker, maar we komen gestaag verder. De lengtes zijn makkelijker dan de vorige, maar nog steeds leuk en gevarieerd. We bereiken de topgraat rond de lunch. Ik heb wat hoofdpijn, vermoedelijk door de hoogte en omdat ik nog niet helemaal hersteld ben van een hardnekkige verkoudheid. Maar we hoeven alleen nog maar twintig minuten af te dalen door diepe sneeuw naar de Grand Montets. Een lekker dagje zo, en de weersvoorspellingen voor komende dagen zijn goed! 

Slapen op het toilet met 20 graden.

Dru en de Mont Blanc.

Onderweg naar de instap.

Waar kunnen we de randspleet over?

De eerste lengte klimmen

Tricky mixed.

De volledig droge schoorsteen.

Uitklimmen naar de graat.

Cumbre!