Aguille du Moine

Thu, 08/27/2015 - 08:37 - Bas vd Smeede

Ik open mijn ogen en terwijl ik langzaam wakker wordt, besef ik ineens dat het al licht is! Ik schiet omhoog en realiseer dat we door de wekker heen hebben geslapen. Oh nee. We staan snel op en haasten ons naar de ontbijtzaal. Deze is al leeg, alle klimmers zijn al op pad. We bevinden ons in de Couverclehut, hoog boven de Mer de Glace gletscher. We maken ons niet zo druk, want we hebben een niet al te moeilijke tocht gepland. De Aguille du Moine zuidwand en zuid-west graat. Een leuke D tocht van een kleine 500 meter.

Aangekomen op de gletscher onderaan de Moine zien we drie touwgroepen nog steeds in de eerste lengte zitten. Maar goed dat we zo laat zijn, anders ben je alleen maar op elkaar aan het wachten. De eerste lengte is nat en dus best vervelend. We zijn met zijn drieen en klimmen aan lopende zekering. Er zit namelijk best veel makkelijk terrein in deze wand. Hierdoor gaan we best vlot en spoedig halen we al de eerste klimmers in. De wand is mooi graniet, maar de hoogte voel je goed. Mijn hartslag gaat als een malle.

Aangekomen op de graat begint het lastige klimwerk. Volgens onze topo slechts 4c, dus wij hebben geen klimschoentjes bij ons. We lopen vast op twee touwgroepen voor ons. Zij hebben klimschoentjes aan, maar komen toch moeilijk door de lengtes heen. De brit voor me verteld dat er nu een pittige 5b lengte aankomt. Huh? Zitten wij nou verkeerd? Ik kijk om me heen, maar zie niet echt een andere logische lijn. Na een half uurtje wachten kunnen wij eindelijk en begin te klimmen. Het is inderdaad pittig, maar er hangen al wat touwtjes, dus ik trek me hieraan omhoog. Al snel wordt de crux lengte een schoorsteen en dat gaat prima met mijn grote bergklossen. Uiteindelijk duurt de graat toch weer veel langer als we dachten (zoals altijd....) en om een uurtje of twee komen we aan op de top. Wat een prachtig uitzicht vanaf hier. De Grandes jorasses aan de ene kant en de Dru aan de andere kant.

Vanaf de top maken we twee abseiltjes en beginnen met afklimmen. Deze berg moet je namelijk weer helemaal afklimmen over de normaalroute op de zuidwand. Best pittig toch wel. Een hoop derde graats passages zorgen ervoor dat je goed moet opletten. We beginnen toch wel moe te worden en dan moet je echt goed blijven concentreren. Hierdoor doen we toch ook best lang over de afdaling. Uiteindelijk komen we iets van half zeven aan bij de hut. Een lange dag, maar net op tijd terug voor het eten!

 

>