Rjukan Noorwegen

Thu, 02/28/2013 - 19:24 - Bas vd Smeede

Stil van de spanning lopen we gestaag door door de kloof. Het enigste wat we horen is het gekraak van onze stijgijzers in de koude sneeuw. Vandaag staat Juvsøyla op het programma. De moeilijkste waterval die hier momenteel in conditie is. Een spectaculaire WI6 van vier touwlengtes met uitdagend ijs. We zijn vandaag in het ijsklimmers paradijs; Rjukan in Noorwegen.

 Aangekomen bij de waterval balen we dat de enigste andere klimmers in dit dal vandaag in onze waterval zitten. We zijn niet voor niets vroeg naar bed gegaan gister avond, dus besluiten toch maar de route in te gaan. De eerste lengte is een stukje WI3 met een lang sneeuwcouloir erna en soleren we vlot door. Aangekomen bij de eerste stand zien we een grote bloedvlek op het ijs. Geen opsteker voor je toch al zenuwachtig begin. We weten nu wel waar die heli gistervoor kwam. Vanaf dit punt heb je de keuze om links te klimmen door dun en minimaal af te zekeren ijs of om door te klimmen en dan door de rots een mixed traverse te maken. Wij hebben enkele friendjes bij ons en kiezen voor de tweede optie. Vincent klimt soepel door deze leuke lengte heen en nu is het mijn beurt. We zien de twee noren halverwege de peiler abseilen en vragen ons af waarom. Is het ijs misschien toch niet zo goed daro? Na wat heen en weer geschreeuw blijken ze gewoon bang te zijn. Begrijpelijk en de waterval is nu voor ons. Vlot maak ik me klaar en traverseer langzaam het steile en dunne ijs in. Deze lengte is niet onwijs moeilijk, maar is dun,  heeft uitdagende ijscondities en is rete lang! Er komt geen eind aan, gelukkig weet ik het verzuren uit te stellen tot het einde. Heeft al dat afzien in de hal de afgelopen weken toch al geholpen! De standplaats is mooi beschut gelegen in een nisje in de rots, waar we even snel wat eten.  Het volgende stuk is voor Vincent. We kunnen niet zo goed inschatten of dit in één keer geklommen kan worden, zo lang is het. Nog steiler dan de vorige lengte, maar gelukkig ook dikker ijs. Na het licht overhangende begin ziet Vincent dat dit geen geschikte plek is voor een standplaats en besluit de laatste peiler er maar gelijk aan te rijgen. Geconcentreerd klimt hij gestaag door, totdat ik een luide joel hoor. Hij is boven en ik sta te trappelen om er achter aan te klimmen. Deze 50 meter lange loeisteile lengte weet ik tevens net voor de verzuring boven te komen en we schudden elkaar de hand. Onze tweede WI6 is binnen.

Deze korte trip naar Noorwegen begonnen we gelijk stevig met de langste route van dit gebied; de Gausta marathon. Deze waterval is niet moeilijk, zo een WI3, maar best lang. 800 meter en 17 touwlengtes. Vanaf het einde van de route moet je nog enkele honderden meters naar de top, waarna de lange.... afdaling volgt. Het was leuk dat we deze waterval met zijn alle klommen. Ik samen met Klaas, Saskia met Pim 

en Vincent samen met Heelco en Remy.  Door zijn lengte heeft deze route een leuk alpien karakter.