Ken je klassiekers: Pizzo Badile – Cassin

Sun, 09/20/2015 - 12:36 - Regien

Vincent en ik begonnen de zomer goed in Chamonix: grootse sneeuwplannen, verdwalen. Met onze neus gedrukt op de feiten (‘Rotsklimmen it is’ en ‘aan/aflopen is niet makkelijk’) kwamen we drie weken laten weer samen in de Bergell. Het weer was veel te mooi, net als bij BasS begon het behoorlijk te jeuken. We wilden omhoog!
Ik had die week ervoor in Sciora met uitzicht op de prachtige gladde glimmende noordoostwand van de Badile geklommen. Hij riep! Maar toch hield iets me tegen: zo’n populaire route, zo veel touwgroepen. Is dat het waard? 

© Menno Visser, we klimmen in 2012 samen de Nordkante

 

Ja, zal achteraf blijken. We bivakkeren in de col en klimmen een stuk in het donker. Onder ons zien we de ontelbare touwgroepen zich in elkaar verstrengelen. We kunnen heerlijk ons eigen spoor zetten en klimmen voor de meute uit. Om half 1 staan we tevreden bovenaan de route en zoeken we een goede lounge.

De route van Cassin volgt een logische lijn op de wand langs scheuren en de kenmerkende ‘exit chimneys’. Na 800m klauteren heb je de keuze tussen links, met een extra dag wandelen in Italië gratis en voor niets of rechts, 700m lijden tijdens het abseilen van de Nordkante. Kiezen uit twee kwaden zou ik zeggen. Het feit dat we ’s avonds beloond konden worden met pizza in het dal als we gingen abseilen sprak mij wel aan.  Helaas was dat iets te rooskleurig. Twee vrienden klommen onder ons met het dubbeltouw en raakte compleet opgezogen door de 15 andere touwgroepen. Na gewacht te hebben in onze lounge en een summitselfie begonnen we de talloze abseils. In het donker komen we bij onze bivakspullen aan en beginnen we de eindeloze terugweg naar de auto. De beloning de volgende dag is er niet minder prettig op: Italiaans ijs in Chiavenna, zwemmen bij de waterval en….. Pizza Gigante voor iedereen!!